شهادت امام جواد علیه‌السلام
شاعر : هاشم طوسی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
چـشـمان او طلوع هـزاران سپـیده بود هرگز زمانه دست رد از او نـدیده بود
از این و آن سـراغ نشانـیش می گرفت هر کس که از کـرامت آقا شـنـیـده بود
بـاب الـمـراد خـانـۀ او مـنـتـهای جــود او را خــدا شـبـیـه خودش آفـریـده بود
حیف از جوانیش که جوانمرگ می شود یک زن بساط قتل در آن خانه چیده بود
افـتـاده بـر دلــم که دگـر رفـتـنی شــده ازبسکه زهر بال و پرش را تکیده بود
از لابـلای خاطره ها پر کـشـید و رفت پای سـری که بر روی نی آرمـیده بود
لب های کـربـلائـیـش از هُـرم تـشـنگی با هر نفـس نفـس که بـریـده بریـده بود
|